Með dómi Hæstaréttar Íslands í málinu nr. 165/2016 frá 27. 10. 2016 var dæmt að Alþjóðlegar bifreiðartryggingar á Íslandi væru bótaskydar vegna líkamstjóns sem E varð fyrir, er ekið var á hann þar sem hann var á hjóli sínu eftir Bíldshöfða Reykjavík , þann 9. 9. 2012. E höfðaði mál á hendur ABÍ til viðurkenningar á bótaskyldu og byggði meðal annars á dómi Hæstaréttar Íslands í málinu nr. 542/2012, þar sem dæmt hafði verið að gangandi vegfarandi ætti rétt á bótum vegna líkamstjóns sem hann hafði orðið fyrir af óþekktu ökutæki.
Taldi ABÍ að dómur þessi gæti ekki verið fordæmi og að um rangan dóm hafi verið að ræða, þar sem „beina sönnun“ skorti og þörf væri á að láta aftur á það reyna hvort „óbein sönnun“ væri nægjanleg í þessu efni.
Dæmdi Hæstiréttur að svo væri. Vísaði Hæstiréttur til þess rökstuðnings sem kom fram í héraðsdómi, en þar segir svo ma.:
„Meginatriði í frásögn stefnanda af slysinu er það að hann hafi verið á hjóli og að bifreið hafi rekist utan í hann þannig að hann féll til jarðar. Þessu lýsti stefnandi strax við komuna á heilsugæslustöð þremur dögum eftir óhappið og frásögnin hefur ekki breyts síðan……… verður einkum að horfa til þess samræmis sem er i meginatriðum atvikalýsingar stefnanda og þess að ekkert hefur komið fram sem veikir trúverðugleika hans.“
Með þessum tveimur dómum Hæstaréttar Íslands ættu að vera komin fram fordæmi sem hægt er að styðjast við af Alþjóðlegum bifreiðartryggingum á Íslandi í afgreiðslu þessara mála á þá leið, að þó engin vitni séu af slíkum slysum eins og oft vill verða, eigi viðkomandi tjónþoli rétt á skaðabótum vegna þess líkamstjóns sem hann verður fyrir, eins og fórnalömb annarra umferðarslysa.
