Í skaðabótarétti er orðið líkamstjón notað um tjón á mönnum, ekki aðeins meiðsl eða líkamsspjöll vegna slysa heldur einnig heilsutjón. 

Það tekur bæði til tjóns á líkama og geðræns tjóns. 

Með öðrum orðum er bæði átt við líkamsspjöll, sem ekki valda dauða og líftjón, þ.e. þegar líkamsspjöll valda dauða.

Með varanlegri örorku er leitast við að bæta tjón sem tjónþoli verður fyrir vegna varanlegrar skerðingar á getu til að afla vinnutekna.

Varanlega örorku má því skilgreina sem þá starfsorkuskerðingu sem af líkamstjóni leiðir, sbr. 5. gr. skaðabótalaga.

Í grófum dráttum er um að ræða mismun á atvinnutekjum sem tjónþoli hefði unnið sér inn ef tjónið hefði ekki orðið, 

og þeim tekjum sem hann mun hafa í framtíðinni, að teknu tilliti til áhrifa líkamstjónsins á aflahæfi hans.

Þjáningabætur eru bætur fyrir það tímabundna ófjárhagslega tjón sem tjónþoli verður fyrir í kjölfar tjónsatviks.

Er þeim ætlað að bæta þjáningar og óþægindi sem verða á tímabilinu frá tjóni og þar til heilsufar er orðið stöðugt.

Varanlegur miski er fjárgreiðsla er inna skal af hendi vegna ófjárhagslegs tjóns sem tjónþoli verður fyrir til 

frambúðar af völdum líkamsspjall.  Er um tvískipt mat að ræða, annars vegar það læknisfræðilegt (almenni hlutinn)

og hins vegar sérstakt mat sem byggir á tjónþola sjálfum.

Með tímabundnu atvinnutjóni er átt við tímabundinn missi launatekna tjónþola vegna líkamstjóns.

Er einungis átt við missi launatekna vegna þeirra afleiðinga líkamstjónsins sem teljat tímabundnar.

Aðeins er átt við fjártjón, en ófjárhagslegt tjón vegna tímabundinna afleiðinga  líkamstjóns er bætt á grv. 3. gr. skaðabótalaga.