Þann 17. febrúar síðast liðinn féll dómur í landsréttarmálinu nr. 526/2021. Með dómi Landsréttar var dómi Héraðsdóms Reykjavíkur, þar sem vátryggingafélag hafði verið sýknað af bótakröfu tjónþola á grundvelli svokallaðrar pc-crash skýrslu, hnekkt. Byggja slíkar pc- crash skýrslur á líkindaútreikningum, sem eiga að sýna hraða þeirrar bifreiðar, sem veldur viðkomandi umferðarslysi og um leið þann höggþunga, sem viðkomandi tjónþoli, sem bóta krefst af vátryggingafélaginu, á að hafa orðið fyrir.
Í héraði var vátryggingafélagið sýknað af bótakröfu tjónþola, á grunvelli pc-crash skýrslunnar, þar sem dæmt var, að samkvæmt skýrslunni hafi sá höggþungi, sem tjónþoli varð fyrir ekki nægt til að valda líkamstjóni.
Í dómi Landsréttar var hins vegar stuðst við þá meginreglu, að það væri háð læknisfræðilegu mati, hvort að menn hafi orðið fyrir líkamstjóni í slysi eða ekki. Tjónþoli hafi aflað sér sérfræðimatsgerðar um það líkamstjón, sem tjónþoli hafi orðið fyrir í slysinu, skv. 10. grein skaðabótalaga, þ.e. einhliða og án aðkomu vátryggingarfélagsins. Er niðustaða dóms Landsréttar í málinu, að þar sem hið stefnda vátryggingafélag hefði ekki hnekkt sérfræðimatsgerðinni, með áliti örorkunefndar eða með mati dómkvaddra matsmanna, stæði sérfræðimatsgerðin óhögguð. Yrði því vátryggingafélagið að greiða tjónþola bætur á grundvelli sérfræðimatsgerðarinnar.
Er niðurstaða dóms Landsréttar í málinu skýrt fordæmi um, að svokallaðar pc-crash skýrslur hafi ekki sönnunargildi fyrir dómi gegn læknisfræðilegu mati.
Með kveðju,
Steingrímur
